Kot i pies



Koegzystencja kota i psa jest możliwa, podobnie jak zaskakująco silna więź międzygatunkowa. Zdarza się, że zwierzaki razem śpią, jedzą i spacerują, a nawet wspólnie okazują agresję wobec obcych kotów i psów

Utarło się przekonanie, że najlepiej brać do domu jednocześnie szczenię i kocię, ponieważ maluchy łatwiej się do siebie przyzwyczajają. Nie zawsze jednak jest to możliwe. Częściej bywa tak, że tylko jedno ze zwierząt jest w okresie niemowlęcym. Domowy kot przeważnie bez większych oporów pogodzi się z obecnością szczeniaka. Psu też łatwo będzie zaakceptować młodego kotka, którego obecność często budzi instynkty opiekuńcze nawet u czworonoga, który wcześniej nie miał kontaktów z kotami.

Kłopotliwy temperament

Młody kociak często wykonuje gwałtowne skoki, rusza nagle albo pędem skrada się w czasie zabawy. Nawet u najbardziej spokojnego psa może to obudzić instynkt łowiecki. Dlatego nadzór właściciela jest niezbędny do momentu wytworzenia przyjaznej więzi miedzy zwierzętami. Gdy nadzór jest niemożliwy, zwierzęta powinny być odseparowane.
Trzeba też zadbać, aby kot nie był narażony na wybuchy szczenięcej energii i nie pozostawiać zwierzaków samych, dopóki szczenię nie pozna podstawowych zasad zachowania. Nowemu kotu, zwłaszcza dorosłemu, trzeba zapewnić spokojny kąt poza zasięgiem szczeniaka.
Młode zwierzęta nawiązują kontakt znacznie łatwiej, ale nie zwalnia to właściciela z obowiązku obserwowania ich wzajemnych relacji i ingerencji, gdy jedno ze zwierząt jest zbyt natarczywe.

Wojowniczy kocur

Większość kotów jest dość tolerancyjna, ale nawet najspokojniejszy futrzak, podgryzany i ścigany przez małego psiego terrorystę, użyje wreszcie swojej broni. Zdarza się, że kot nie toleruje nowego mieszkańca i okazuje agresję, atakując, gdy tylko maluch pojawi się w zasięgu wzroku. W taki przypadku, należy zastanowić się nad kastracją (jeśli nasz wojowniczy kot nie jest egzemplarzem wystawowym, używanym jako reproduktor). Na każdy przejaw agresji natychmiast reagujemy, używając jakiegoś odstraszacza w połączeniu z ostrzeżeniem głosem.
Szkolenie szczeniaka rozpoczynamy od pierwszego dnia, raczej nagradzając smakołykami każde poprawne zachowanie niż karcąc przewinienia. Specjalne nagrody należą się za wykonanie polecenia połączone z ignorowaniem bliskości kota.

Wspólna nauka

Szkolenie szczenięcia jest możliwe już w wieku kilkunastu tygodni, można je połączyć ze szkoleniem młodego kota. Wspólna praca, reagowanie na polecenia właściciela, zabawa i zdobywanie nagród pomagają w tworzeniu więzi miedzy zwierzętami. Nie czekajmy, aż szczenię wydorośleje, bo może się okazać, że zrażone nieprzyjemnymi kontaktami zwierzaki nie zechcą mieć ze sobą do czynienia.
Dorosły kot zwykle ceni sobie spokój i niezależność, unikając żywiołowego szczeniaka. Do kontaktu dochodzi częściej, gdy piesek zmęczony zabawą zachowuje się spokojnie lub leży odpoczywając. Częste zabawy, długie spacery z psem wyzwalające kipiącą w małym ciele energię, przyspieszą nawiązanie więzi kota z psem.